Ao Nang

Dotarliśmy na miejsce. Teraz osiem dni laby. Plaża taka sobie, ale w odległości 10 minut piechotką leży urocza plaża Nopparat, z bieluśkim piaseczkim, płytką wodą i płaska - idealną dla dzieci.
Widać jeszcze trochę zniszczeń po tsunami i wszędzie puściusieńko. Turyści się przestraszyli.
Na Railey możemy zaobserwować ciekawy obrazek kulturowy. Łódką zostały przywiezione kafelki do remontu zniszczonych pokoi hotelowych. Robotnicy pracowicie przepakowują paczki na taczkę, po czym uparcie próbują przepchnąć ją przez plażę. Z zegarkiem w ręku sprawdzamy jak długo to trwa. Zdecydowanie szybciej byłoby wziąć po paczce w rękę i przenieść na chodnik a dopiero tam zapakować na pojazd z kołami. Ale cóż Azja - tu wszyscy mają bardzo dużo czasu. Naprawdę miła odmiana po zabieganej Warszawie :)
W knajpce naprzeciw naszego lokum po drugim razie pani kucharząca już mnie poznaje - dostajemy zniżkę na ryby i już pamięta, że sałatka z owoców morza ma być "medium spicy". I tak pali niemiłosiernie, ale po to się tu przecież przyjeżdża. Żarcie znakomite. Najfajniesze wrażenie robią małe garkuchnie wystawiane wieczorami przed domami, wraz z dwoma - trzema plastikowymi stołami i krzesłami. Pani domu smaży pad thai a dzieci pieką kurczacze szaszłyki satay. No i stacje bezynowe. Dla mnie bomba. Uwielbiam takie klimaty.
Nie udało nam się spędzic zaplanowanym kilku dni na Phi Phi, więc udajemy sie na jedniodniową wycieczkę. Miejsce jeszcze bardzo zrujnowane. Wprawdzie sieciowe hotele już powstają z martwych, ale widać, że na odbudowę małych, miejscowych sklepiczków tubylcom brak pieniędzy. A może zwyczajnie nie ma ich kto odbudować. Przerażająca, acz realna możliwość. Straszne wrażenie robią plakaty informujące wolontariuszy, że po znalezieniu ciała lub jego fragmentu mają natychmiast zawiadomić policję. Widząc takie obrazki dociera do człowieka jakie życie jest kruche i jak niewiele trzeba, żeby znaleźć się w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiedniej porze.

Zdjęcia (11)

Komentarze (0)